Genieten in Dali

Hier is dan eindelijk onze blog van Dali, waar we inmiddels al weer enkele dagen geleden zijn vertrokken. Wegens een kapotte internetaansluiting in onze hotelkamer hebben we dit verslag nog niet kunnen plaatsen. Enjoy!

Maandagochtend zijn we vertrokken vanuit Shangri-La, de bestemming was Dali. Eerst nog een stop bij het visumbureau om ons visum te verlengen (in Den Haag volgens onze berekeningen een dag te weinig gekregen). Echter werd ons hier medegedeeld dat we precies genoeg dagen hadden (30), geen reden om te verlengen en dat gaat sowieso pas een week voordat je visum verloopt. We gokken er nu maar op dat het goed gaat komen, anders moeten we op het vliegveld een boete betalen.

Vervolgens naar het bustation waar onze minibus op tijd vertrok, maar vlak buiten het busstation moest er gestopt worden omdat een vrouwtje haar bagage nog moest halen, een kwartier later verlieten we Shangri-La dan echt. Het eerste deel van de route naar Dali ging over dezelfde weg die we vanuit Lijiang al gereden hadden. Wel was het vandaag grotendeels bewolkt, waardoor het landschap er heel anders uitzag. De chauffeur reed rustig en het verkeer was niet al te druk. Na de verplichte stop halverwege werd het tempo door de chauffeur opgevoerd, we hadden de afslag naar Dali genomen en de weg werd slechter. Veel hobbels en kuilen en grote stukken waar lappen asfalt waren aangebracht. Ook het verkeer werd drukker, veel vrachtwagens die uiteraard ingehaald moesten worden. We hadden al enkele slachtoffers van pech onderweg gezien en maakten net de opmerking dat we wat dat betreft nog wel geluk gehad hadden toen ook onze bus herrie begon te maken. Een luide knal en een stofwolk in de bus, de motor zit voorin en kan je via een luik vanuit de bus bereiken. Gelijk gestopt en het luik opengetrokken: een slang was losgesprongen. Gelukkig was de gereedsschapskist bij de hand en konden we al snel de weg vervolgen. Onderweg kamen we nog enkele pechgevallen tegen, voornamelijk vrachtwagens. Aangezien de wegenwacht waarschijnlijk ver weg was zaten de chauffeurs met elkaar te kaarten en een vuurtje te stoken aan de kant van de weg. Deze voerde ons langs veel rijstvelden die al geoogst waren, over veel heuvels met ook heel veel bochten en langs akkers waar het hooi van op de weg lag. De bus reed hier vrolijk overheen. Ook zag je langs de kant van de weg veel boeren/boerinnen lopen met enorme bergen spullen op hun rug. Ook de schoolkinderen liepen naar huis langs deze drukke weg. Na ongeveer 7 uur rijden kwam het Erhai meer inzicht, hieraan ligt Dali. Wij werden door de chauffeur bij de 'Ancient Town' afgezet op een punt wat maar enkele minuten lopen van onze lodge was.

We werden hartelijk begroet door een Engelse en een Amerikaanse (erg vriendelijke mensen die al ruim 10 jaar in Azie wonen en in Vietnam ook al een cafe hebben gerund) en hun zeer enthousiaste en jonge Golden Retrievers. Onze kamer was erg ruim en had zelfs een balkon, ook heeft de Sleepy Fish Lodge een ruime tuin om in te zitten. Na een goede tip hebben we een leuk restaurant opgezocht en heerlijk gegeten.

Onze eerste dag in Dali begon al goed met het beste ontbijt dat we tot op heden in China gehad hebbben. Zelfgebakken brood, scrambled eggs, yoghurt, jam en thee en koffie (later in de week hebben we de pannenkoeken nog geprobeerd en die smaakten ook zeer goed). Het weer is ons nog steeds gunstig gezind, ook in Dali veel zon gehad. Wel was er iets meer bewolking en was het wat minder helder dan we gewend waren, maar dat kon de pret niet drukken. Om van het mooie weer te genieten zijn we eerst met een stoeltjeslift de Changshang Mountains op, een lange rustige tocht van bijna 30 minuten omhoog. Vanwege de nevel hadden we helaas een wat minder uitzicht maar boven op de berg was genoeg te zien. In de regio zijn twee liften omhoog, daartussen loopt een pad (heel netjes aangelegd door de Chinezen en licht glooiend) van zo'n 12 km. Langs dat pad zijn verschillende dingen te zien.

Het was eerst niet de bedoeling maar we hebben de route toch maar genomen. Na 2,5 km konden we naar twee grotten, we kozen voor de Dragon Cave. Een klim later ging ons goed begaanbare pad opeens over in een klein trappetje uitgehouwen in de rotsen, daaronder lag de afgrond. Omdat er verder niemand in de buurt was (was sowieso erg rustig op de berg, misschien 25 man gezien de gehele dag) en het er niet al te veilig uitzag zijn we maar omgekeerd. (Toen we terug in ons geasthouse waren hoorden we dat de andere grot (Phoenix Eye Cave) ook slecht toegankelijk was en niet echt de moeite waard).

Terug op het gewone pad gingen we verder langs de bergruggen. Al slingerend kwamen we zo langs veel kleine watervalletjes, mooie bomen, plantjes en veel beestjes (rupsen, vlinders, duizendpoten). Op sommige plaatsen was het erg warm in de zon, op andere plaatsen juist weer koud omdat de zon er nooit schijnt. Halverwege kwamen we bij de Seven Maiden Ponds, zeven watervallen die in een poel uitkomen. Het laatste stuk van de weg was wat saaier maar mondde uit in de 'Grand Canion', hebben we maar een klein stukje van gezien (moe als we waren na 12 km lopen) maar was ook schitterend om te zien. De andere lift was een cabinelift en voerde ons ook weer in 25 minuten naar beneden. Een tuctuc bracht ons vervolgens weer naar het oude centrum van Dali. Dat ging met een rustig gangetje over de snelweg, maar in een land als China rijdt daar al het verkeer over, hoe langzaam dan ook.

Opvallend aan deze dag was wel dat er zo veel moeite is gedaan om de liften en het pad aan te leggen, maar dat er maar zo weinig mensen gebruik van maken. Op de terugweg hebben we maar 4 cabine's gezien waar mensen in zaten en zoals gezegd liepen er niet veel mensen op de berg rond. Toch was alles heel goed onderhouden en netjes schoon.

De beste manier om de dorpjes rond Dali en het meer te bekijken is per fiets, woensdag hebben we dus weer fietsen gehuurd en hebben we tussen de akkers met rijst, mais, sla, kool, lenteui, bonen en pepers gefietst. De paadjes waren smal en hobbelig, vol met keien dus de mountainbike kwam deze keer pas echt goed van pas. Max van de lodge had ons veel tips gegeven over mooie fietsroutes in de omgeving. Op veel velden waren voornamelijk vrouwen aan het werk, de akker werd geploegd er werd gezaaid, bewaterd en ook al weer geoogst. Het ging allemaal vlekkeloos langs elkaar heen. Met meestentijds grote hoeden en manden op werkte men stug door. Zeker op het platteland is het armoediger. Zo hebben de meeste oude huizen geen eigen toilet, ieder blok heeft een gezamenlijk toilet waar het heel erg stinkt. Ook wordt de was in het meer gedaan of in stroompjes die door de dorpen lopen. Riolering is in de dorpen niet altijd aanwezig. Grote families wonen in kleine huizen, maar de meeste mensen hebben dan wel weer een grote nieuwe mobiele telefoon (kan je ook op iedere straathoek kopen). Eigen vervoer is schaars en vaak wordt gebruik gemaakt van het openbaar vervoer of kleine tractors met karren. Op onze tocht kwamen we door een paar mooie Bai dorpjes (de lokale bevolkingsgroep). Huizen in deze dorpjes zijn vaak voorzien van mooie muurschilderingen.

's Avonds zijn we nog door de oude stad geslenterd, lijkt erg op Lijiang en Shangri-La maar toch weer anders. Hier zijn de straten breder (er mogen dus ook auto's komen), de winkels groter en de restaurants toeristischer. Er is ook een straat die heet 'Foreingers Street', vol met eenttentjes en souvenirs, het schijnt dat de Chinezen hier komen om buitenlanders te bekijken. Verder zijn er vier poorten die toegang verlenen tot de stad, vreemde is wel dat ze nieuwe poorten aan het maken zijn die de oude moeten vervangen.

De laatste dag in Dali hebben we voornamelijk niets gedaan. Uitgeslapen en in de tuin ontbeten, daarna buiten gezeten en wat met de honden van de lodge gespeeld. Onze was werd hier tegen een kleine vergoeding voor ons gedaan dus daar hadden we ook geen omkijken naar. Al met al was ons verblijf in Dali het meest ontspannende van alles tot op heden, met dank aan Max en Tracy van de SleepyFish Lodge (voor iedereen die dit leest en naar Dali wil een zeer goede en goedkope aanrader!).

Vrijdag staat ons weer een busreis te wachten van 5 uur richting Kunming, hopelijk de laatste voor een lange tijd (de duur van de reis is met name afhankelijk van de lunchpauze die de chauffeur wenst te nemen).